Einde van de tocht. Rechtsomkeer en rustig terug naar Seneffe. Opnieuw genoten van de verlatenheid van het landschap. Tijdens de terugkeer tot mijn verbazing een roeier gekruist. Tijdens de hele namiddag helemaal alleen op het water. Het lijkt dan alsof je door een brede vallei glijdt waar het water de bodem door erosie diep heeft uitgevreten.
Heel soms vang je een glimp op van bewoning. De oever langs dit stuk kanaal is voor het grootste deel onbewoond en erg goed onderhouden. Soms heb je het gevoel in een stiltegebied te varen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten