Posts tonen met het label Pont-à-Celles. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Pont-à-Celles. Alle posts tonen

zondag 4 oktober 2015

2015/18-1 Seneffe naar Pont-à-Celles en terug


Voor deze 18de tocht, die misschien de laatste van het seizoen wordt, koos ik opnieuw voor Seneffe. Precies een jaar geleden trok ik er voor het eerst met de kajak naartoe. Net zoals toen vertrok ik gisteren vanaf het Adeps La Marlette en bezocht eerst de twee havengeulen daar in de buurt.


Hoewel het zaterdag was en het weer excellent was er zo goed als geen activiteit. Zo te zien wordt er met de meeste boten maar heel weinig gevaren. Op één woonboot was een vrouw boodschappen aan het uitladen. De echtgenoot stond aan dek zijn ochtendgymnastiek te doen. Voor de rest geen teken van leven.


Ook het Adeps lag er op het eerste gezicht uitgestorven bij, maar dat was maar schijn. In de voormiddag was er een bijeenkomst van de Weight Watchers aan de gang en in de namiddag stond er een initiatiecursus roeien op het programma.


Nog even tot aan het oude bruggetje dat me zowel aan Van Gogh als aan Simenon (La maison du canal) doet denken en dan het kanaal Brussel-Charleroi op in de richting van Pont-à-Celles voor een tocht van (bezoek twee havengeulen inbegrepen) circa 20 km.

2015-18/2 Seneffe naar Pont-à-Celles en terug


Wie op binnenwater vaart weet welke rommel mensen er achter laten. Alle sluikstorten is verkeerd. Maar degoutante smurrie zoals de ingewanden van een schaap kwam ik nog nooit tegen. Zo goed als zeker de restanten van een sluikslachting voor het pas gevierde islamitische Offerfeest.


Infrabel (NMBS) maakt handig gebruik van de ravel langs het kanaal om delen spoorweg te bereiken waar werken aan de gang zijn. Langs het kanaal loopt immers een (secundaire?) spoorweg met af en toe een goederentrein en wat personenvervoer.


In de voormiddag was de beroepsvaart  op het kanaal nog actief. Dit binnenvaartschip was echter het laatste dat ik zaterdag omstreeks de middag zag voorbijkomen.

2015/18-3 Seneffe naar Pont-à-Celles en terug


Einde van de tocht. Rechtsomkeer en rustig terug naar Seneffe. Opnieuw genoten van de verlatenheid van het landschap. Tijdens de terugkeer tot mijn verbazing een roeier gekruist. Tijdens de hele namiddag helemaal alleen op het water. Het lijkt dan alsof je door een brede vallei glijdt waar het water de bodem door erosie diep heeft uitgevreten.


Heel soms vang je een glimp op van bewoning. De oever langs dit stuk kanaal is voor het grootste deel onbewoond en erg goed onderhouden. Soms heb je het gevoel in een stiltegebied te varen.