De autorit van 135 km verliep zonder fileproblemen. Via Brussel en Antwerpen naar de E34 die ik volgde tot aan afrit 13. Om 10.00 uur zat ik op het water.
Hoewel er meer dan één plek is waar je de Otheense Kreek op kunt, koos ik uiteindekijk voor de meest klassieke: de helling aan de Noteneeweg, vlakbij het haventje. Ik haat het om de auto quasi onbewaakt achter te laten. Aan de Noteneeweg vind je een parking, gelegen tussen haven en restaurant De Kreek waar de sociale controle deugddoend is. Een veilige plek dus om te parkeren. Er komt af en toe politie langs, zoals ik later bij de terugkeer zag.
Gisteren, zaterdag, was er beweging want er wordt enthousiast gevaren met alles wat op het water drijft, vlot of vaart. Alvorens "het wijde sop" te kiezen, besloot ik eerst het haventje te gaan verkennen. Er worden op de Otheense Kreek zeillessen gegeven.
 |
| Meer dan de Vlaamse en opvallend veel meer dan de Waalse jeugd leren veel Nederlandse jongeren al vroeg zeilen. Nederland is een waterland met overal meren, plassen, kreken... België helaas niet. Dat verklaart veel. |
 |
| Op Google Maps kun je zien hoe aan de noordzijde van de Otheense Kreek een "woningwijk aan het water" werd gebouwd. Wie belangstelling heeft voor architectuur moet er absoluut een kijkje gaan nemen. Er werden echte "waterstraten" aangelegd waarbij op een hoofdas telkens "zijstraten" uitkomen. Alle bewoners kunnen via hun tuin gaan varen. |
Als je een plas een predicaat moet geven, zou ik de Otheense Kreek een "lief, zacht waterke" noemen. Het ligt lekker ingesloten, omringd door goen. De natuur is er erg genietelijk. Door de toegang tot Bronkreek, Kleine Dulper en Gat van Pinte heb je niet het gevoel "opgesloten" te zijn en kun je op ontdekkingstocht. Dus, voor wat mezelf betreft: ik ga er later zeker nog opnieuw naartoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten