Mijn vijfde tochtje zou een stroomopwaartse verkenning van
de Grensmaas geweest zijn, ware het niet... dat mijn gammele spieren onvoldoende
kracht opbrachten om dat huzarenstukje te volbrengen.
Remember: ik trek er in mijn eentje op uit en moet dus
heen-en-weer-trajecten afleggen. Om die reden besloot ik een poging te wagen om
eerst enkele uren stroomopwaarts te peddelen, waarna ik me tijdens de afvaart zou laten meevoeren zonder veel inspanning en op de snelheid van de
stroming.
De Grensmaas is een regenrivier die soms een bijna droge bedding
heeft en dan weer zwelt waarbij er vanzelfsprekend een aardige stroming
ontstaat.
Wat gebeurde er gisteren? Aan de veerpont van Dilsen-Stokkem
ging ik via de betonnen helling en de oever het water op. Met andere woorden:
waar voor de afvaart vanuit de richting van Maasmechelen een aankomstplek is
voorzien, besloot ik "bergop" te peddelen. Ik bleef gewoon ter plekke
"plakken".
De stroming sleurde me niet mee, maar ik geraakte geen 50
meter verder: ik bleef letterlijk ter plaatse peddelen en besloot er na ongeveer een half uur de brui aan te geven. De mannen van NV De Scheepvaart, die de waterwegen in Limburg onderhouden, daar toevallig aan het werk, zullen zich afgevraagd hebben wie zo gek was om met een kajak stroomopwaarts trachten te varen.
Na nog even te hebben rondgekeken (oorlogsmonument!) besloot
ik als alternatief onderweg naar huis te stoppen in Linkhout (Lummen) voor een bezoek aan
het Schulensmeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten